Η Κνωσός αποτελεί την καρδιά του Μινωικού Πολιτισμού. Κατά την παράδοση ήταν η έδρα του βασιλιά Μίνωα. Με τον χώρο του ανακτόρου της Κνωσού συνδέονται οι συναρπαστικοί μύθοι του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο. H πόλη της Kνωσού κατοικήθηκε συνεχώς από τη Νεολιθική Εποχή (7.000 - 3.000 π.Χ.) έως τα Ρωμαϊκά χρόνια. Η πρώτη επιγραφική μαρτυρία προέρχεται από τις πινακίδες της Γραμμικής Β΄ γραφής του 14ου αι π.Χ., όπου η πόλη αναφέρεται ως Ko-no-so. Ο μινωικός οικισμός της Κνωσού αναπτύσσεται ιδιαίτερα κατά την ανακτορική εποχή, που οριοθετείται από την περίοδο των πρώτων ανακτόρων - τη λεγόμενη Παλαιοανακτορική (19ος - 17ος αι. π.Χ.) - και την περίοδο των νεότερων ανακτόρων - τη λεγόμενη Νεοανακτορική (16ος - 14ος αι. π.Χ.). Η δεύτερη αποτελεί το αποκορύφωμα του μινωικού πολιτισμού, που το σφρίγος του αντανακλάται σε όλα τα επίπεδα: δημογραφική αύξηση και συνακόλουθη οικιστική ανάπτυξη, οικονομική ακμή και κοινωνική πολυπλοκότητα, άνθηση του υλικού πολιτισμού με τη μινωική ανακτορική τέχνη να φτάνει στο απόγειό της. Το 1450 π.Χ. τα ανακτορικά κέντρα της Κρήτης καταστρέφονται από αίτια, για τα οποία δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ερευνητών. Πάντως η πτώση των ανακτόρων σηματοδοτεί και το τέλος του μινωικού πολιτισμού. Μόνο το ανάκτορο της Κνωσού θα επιζήσει για έναν αιώνα ακόμη, ως έδρα των νέων κυριάρχων της Κρήτης, των Μυκηναίων. Η πόλη των ιστορικών χρόνων έχει αφήσει πίσω της πενιχρά λείψανα, κυρίως ιερά και τάφους, ο μύθος όμως του Μίνωα και της πόλης του θα επιζήσει στις γραπτές πηγές από τον Όμηρο έως το Διόδωρο το Σικελιώτη. Mεγάλη άνθηση θα γνωρίσει ξανά η Κνωσός κατά την ελληνιστική περίοδο, ενώ το 67 π.X. καταλαμβάνεται από το Ρωμαίο ύπατο Quintus Caecilius Metellus Creticus και μετατρέπεται σε ρωμαϊκή αποικία. Στο Μεσαίωνα, λίγα χιλιόμετρα βορειότερα της Κνωσού, θα αναδυθεί η νέα πρωτεύουσα του νησιού, η πόλη του Χάνδακα, δηλαδή το σημερινό Ηράκλειο.
Η Kνωσός εντοπίστηκε το 1878 από τον Mίνωα Kαλοκαιρινό. O Arthur Evans άρχισε συστηματικές ανασκαφές το 1900, οι οποίες συνεχίστηκαν έως το 1931, φέρνοντας στο φως το ανάκτορο, μεγάλο τμήμα της μινωικής πόλης και των νεκροταφείων της. Έκτοτε συνεχίζονται οι ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή της Kνωσού από την Aγγλική Aρχαιολογική Σχολή και την KΓ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Η εκτεταμένη αποκατάσταση του ανακτόρου της Kνωσού στη σημερινή του μορφή οφείλεται αποκλειστικά στον A. Evans, ενώ οι σύγχρονες επεμβάσεις αφορούν σε στερεωτικές εργασίες αναγκαίες για την προστασία και διατήρηση των μνημείων.